...Περί τοῦ· «Κύριε, ἐλέησον».

 

«Τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ», καί συντομότερα «Κύριε, ἐλέησον», ἀπό τόν καιρό τῶν Ἀποστόλων χαρίστηκε στούς Χριστιανούς καί ὁρίστηκε νά τό λένε ἀκατάπαυστα, ὅπως καί τό λένε. Τί σημαίνει ὅμως τοῦτο τό «Κύριε ἐλέησον», εἶναι πολύ λίγοι σήμερα πού τό ξέρουν, κι ἔτσι φωνάζουν καθημερινά ἀνωφελῶς - ἀλλοίμονο - καί ματαίως τό· «Κύριε, ἐλέησον», καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου δέν τό λαβαίνουν γιατί δέν ξέρουν τί ζητοῦν.

Γι’ αὐτό πρέπει νά ξέρομε πώς ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀφότου σαρκώθηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος καί ὑπέμεινε τόσα πάθη καί σταυρώθηκε καί χύνοντας τό πανάγιο αἷμα Του ἐξαγόρασε τόν ἄνθρωπο ἀπό τά χέρια τοῦ διαβόλου, ἀπό τότε ἔγινε Κύριος καί ἐξουσιαστής τῆς ἀνθρώπινης φύσεως. Καί προτοῦ βέβαια σαρκωθεῖ ἦταν Κύριος ὅλων τῶν κτισμάτων, ὁρατῶν καί ἀοράτων, ὡς δημιουργός καί ποιητής τους, ὅμως τῶν ἀνθρώπων καί τῶν δαιμόνων, πού δέ θέλησαν ἀπό μόνοι τους νά τόν ἔχουν Κύριο καί ἐξουσιαστή τους, δέν ἦταν καί Αὐτός Κύριός τους, ὁ Κύριος ὅλου τοῦ κόσμου.

Ὁ πανάγαθος Θεός δηλαδή, καί τούς Ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους τούς ἔκανε αὐτεξούσιους καί τούς χάρισε τό λογικό, νά ἔχουν γνώση καί διάκριση· γι’ αὐτό, ὡς δίκαιος πού εἶναι καί ἀληθινός, δέ θέλησε νά τούς ἀφαιρέσει τό αὐτεξούσιο καί νά τούς ἐξουσιάζει μέ τή βία καί χωρίς τή θέλησή τους. Ἀλλά ἐκείνους πού θέλουν νά εἶναι κάτω ἀπό τήν ἐξουσία καί διακυβέρνησή Του, ἐκείνους ὁ Θεός καί τούς ἐξουσιάζει καί τούς κυβερνᾶ· ἐκείνους πάλι πού δέ θέλουν, τούς ἀφήνει νά κάνουν τό θέλημά τους, ὡς αὐτεξούσιοι πού εἶναι. Γιά τοῦτο καί τόν Ἀδάμ πού πλανήθηκε ἀπό τόν ἀποστάτη διάβολο κι ἔγινε κι αὐτός ἀποστάτης τοῦ Θεοῦ καί δέν θέλησε νά ὑπακούσει στήν ἐντολή Του, τόν ἄφησε ὁ Θεός στό αὐτεξούσιό του καί δέ θέλησε νά τόν ἐξουσιάζει τυραννικά.

Ἀλλά ὁ φθονερός διάβολος πού τόν πλάνησε ἐξαρχῆς, δέν ἔπαψε κι ἔπειτα νά τόν πλανᾶ, ὥσπου τόν ἔκανε παρόμοιο στήν ἀλογία μέ τά κτήνη τά ἀνόητα καί ζοῦσε πλέον σάν ζῶο ἄλογο καί ἀνόητο.

Μά ὁ πολυέλεος Θεός τόν σπλαχνίστηκε τελικά κι ἔτσι χαμήλωσε τούς οὐρανούς καί κατέβηκε στή γῆ κι ἔγινε ἄνθρωπος γιά τόν ἄνθρωπο· καί μέ τό πανάχραντο αἷμα Του τόν λύτρωσε ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί διά μέσου τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου τόν ὁδήγησε πῶς νά ζεῖ θεάρεστα. Καί, κατά τόν Θεολόγο Ἰωάννη, μᾶς ἔδωσε ἐξουσία νά γίνομε τέκνα Θεοῦ καί μέ τό θεῖο βάπτισμα μᾶς ἀναγέννησε καί μᾶς ἀνέπλασε, καί μέ τά ἄχραντά Του μυστήρια τρέφει καθημερινά τήν ψυχή μας καί τή ζωογονεῖ. Καί μ’ ἕνα λόγο, μέ τήν ἄκρα Του σοφία βρῆκε τόν τρόπο νά μένει πάντοτε ἀχώριστος μ’ ἐμᾶς κι ἐμεῖς μέ Αὐτόν, γιά νά μήν ἔχει πλέον καθόλου τόπο σ’ ἐμᾶς ὁ διάβολος.

Ὁρισμένοι ὅμως ἀπό τούς Χριστιανούς, ὕστερα ἀπό τόσες χάριτες πού ἀξιώθηκαν καί ὕστερα ἀπό τόσες εὐεργεσίες πού ἔλαβαν ἀπό τόν Δεσπότη Χριστό, πλανήθηκαν πάλι ἀπό τό διάβολο καί ἐξαιτίας τοῦ κόσμου καί τῆς σάρκας ξεμάκρυναν ἀπό τό Θεό καί κατακυριεύονται ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τό διάβολο κάνοντας τά θελήματά του. Ὅμως δέν εἶναι τελείως ἀναίσθητοι ὥστε νά μήν αἰσθάνονται τό κακό πού ἔπαθαν. Καταλαβαίνουν τό σφάλμα τους καί γνωρίζουν τήν ὑποδούλωσή τους, ἀλλά δέν μποροῦν αὐτοί μόνοι τους νά γλυτώσουν καί γι’ αὐτό προστρέχουν στό Θεό καί φωνάζουν τό· «Κύριε, ἐλέησον» γιά νά τούς εὐσπλαχνιστεῖ ὁ πολυέλεος Κύριος καί νά τούς ἐλεήσει, νά τούς δεχτεῖ σάν τόν ἄσωτο υἱό καί νά τούς δώσει πάλι τή θεία χάρη Του καί μέσω αὐτῆς νά γλυτώσουν ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας, ν’ ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τούς δαίμονες καί νά λάβουν πάλι τήν ἐλευθερία τους, γιά νά μπορέσουν μέ τόν τρόπο αὐτό νά ζήσουν θεάρεστα καί νά φυλάξουν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Αὐτοί λοιπόν οἱ Χριστιανοί πού, ὅπως εἴπαμε, μέ τέτοιο σκοπό φωνάζουν τό· «Κύριε, ἐλέησον», αὐτοί θά ἐπιτύχουν ἐξάπαντος καί τό ἔλεος τοῦ πανάγαθου Θεοῦ καί θά λάβουν τή χάρη Του νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί νά σωθοῦν. Ἐκεῖνοι ὅμως πού δέν ἔχουν εἴδηση ἀπό αὐτά πού εἴπαμε, μήτε γνωρίζουν τή συμφορά τους πού εἶναι καταδουλωμένοι στά θελήματα τῆς σάρκας καί στά κοσμικά πράγματα, μήτε ἔχουν εὐκαιρία νά συλλογιστοῦν τήν ὑποδούλωσή τους, ἀλλά χωρίς τέτοιο σκοπό φωνάζουν μόνο τό· «Κύριε, ἐλέησον», περισσότερο ἀπό συνήθεια, αὐτοί πῶς εἶναι δυνατό νά λάβουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ; Καί μάλιστα τέτοιο θαυμάσιο καί ἄπειρο ἔλεος; Γιατί εἶναι καλύτερα νά μή λάβουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, παρά νά τό λάβουν καί πάλι νά τό χάσουν, ἐπειδή τότε εἶναι διπλό τό φταίξιμό τους. Ἄλλωστε, ἄν κανείς δώσει κανένα πετράδι πολύτιμο στά χέρια μικροῦ παιδιοῦ ἤ κανενός ἀγροίκου ἄνθρωπου πού νά μήν ξέρει τί ἀξίζει, καί αὐτοί τό πάρουν στά χέρια τους καί τό χάσουν, εἶναι φανερό πώς δέν τό ἔχασαν ἐκεῖνοι ἀλλά αὐτός πού τούς τό ἔδωσε.

Καί, γιά νά καταλάβεις καλύτερα τά λεγόμενα, συλλογίσου πώς στόν κόσμο τοῦτο ἐκεῖνος πού εἶναι ἄπορος καί φτωχός καί θέλει νά πάρει ἐλεημοσύνη ἀπό κάποιο πλούσιο, πηγαίνει καί τοῦ λέει «ἐλέησόν με», δηλαδή «λυπήσου με γιά τή φτώχεια μου καί δός μου τά ἀναγκαῖα». Καί πάλι, ἐκεῖνος πού ἔχει χρέος καί θέλει νά τοῦ τό χαρίσει ὁ δανειστής του, πηγαίνει καί τοῦ λέει «ἐλέησόν με», δηλαδή «λυπήσου μέ γιά τήν ἀνέχειά μου καί χάρισέ μου αὐτό πού σοῦ χρωστῶ». Ὅμοια καί ὁ φταίχτης, θέλοντας νά τόν συγχωρήσει ἐκεῖνος στόν ὁποῖον ἔφταιξε, πηγαίνει καί τοῦ λέει «ἐλέησον μέ», δηλαδή «συγχώρεσέ με γιά ὅ,τι σου ἔκανα».

Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, ὁ ἁμαρτωλός φωνάζει στό Θεό τό· «Κύριε, ἐλέησον» καί δέν ξέρει μήτε τί λέει, μήτε γιατί τό λέει, ἀλλά μήτε τί εἶναι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ πού τόν παρακαλεῖ νά τοῦ τό δώσει, μήτε σέ τί τόν συμφέρει τό ἔλεος πού ζητᾶ, καί μόνο ἀπό συνήθεια φωνάζει «Κύριε, ἐλέησον», χωρίς νά ξέρει τίποτε. Πῶς λοιπόν νά τοῦ δώσει ὁ Θεός τό ἔλεός Του, ἀφοῦ αὐτός, καθώς δέν τό ξέρει, τό καταφρονεῖ καί πάλι τό χάνει σύντομα καί ἁμαρτάνει περισσότερο; Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλο, παρά ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τήν ὁποία πρέπει νά ζητοῦμε ἀπό τό Θεό ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί καί νά φωνάζομε ἀκατάπαυστα τό· «Κύριε, ἐλέησον», δηλαδή «λυπήσου με, Κύριέ μου, τόν ἁμαρτωλό, στήν ἐλεεινή κατάσταση πού βρίσκομαι, καί δέξου μέ πάλι στή χάρη Σου· δός μου πνεῦμα δυνάμεως, γιά νά μέ δυναμώσει ν’ ἀντισταθῶ στούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου καί στήν κακή συνήθεια τῆς ἁμαρτίας· δός μου πνεῦμα σωφρονισμοῦ, γιά νά σωφρονιστῶ, νά ἔρθω σέ αἴσθηση τοῦ ἑαυτοῦ μου καί νά διορθωθῶ· δός μου πνεῦμα φόβου, γιά νά σέ φοβοῦμαι καί νά φυλάγω τίς ἐντολές Σου· δός μου πνεῦμα ἀγάπης γιά νά σέ ἀγαπῶ καί νά μήν ἀπομακρύνομαι πλέον ἀπό κοντά Σου· δός μου πνεῦμα εἰρήνης, γιά νά φυλάγει τήν ψυχή μου εἰρηνική καί νά συγκεντρώνω ὅλους μου τούς λογισμούς καί νά εἶμαι ἥσυχος καί ἀτάραχος· δός μου πνεῦμα καθαρότητας, γιά νά μέ φυλάγει καθαρό ἀπό κάθε μολυσμό· δός μου πνεῦμα πραότητας, γιά νά εἶμαι ἥμερος στούς ἀδελφούς μου Χριστιανούς καί νά ἀπέχω ἀπό τό θυμό· δός μου πνεῦμα ταπεινοφροσύνης, γιά νά μή φαντάζομαι τά ὑψηλά καί ὑπερηφανεύομαι».

Ἐκεῖνος λοιπόν πού γνωρίζει τήν ἀνάγκη πού ἔχει ἀπό ὅλα αὐτά καί τά ζητᾶ ἀπό τόν πολυέλεο Θεό, φωνάζοντας τό· «Κύριε, ἐλέησον», αὐτός βεβαιότατα θά λάβει ἐκεῖνο πού ζητᾶ καί θά ἐπιτύχει τό ἔλεος καί τή θεία χάρη τοῦ Κυρίου. Ὅποιος ὅμως δέν ξέρει τίποτε ἀπό αὐτά πού εἴπαμε, ἀλλά ἀπό συνήθεια μόνο φωνάζει τό· «Κύριε, ἐλέησον», αὐτός δέν εἶναι δυνατό νά λάβει ποτέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιατί καί πρωτύτερα ἔλαβε πολλές χάριτες ἀπό τό Θεό μά δέν τίς ἀναγνώρισε, μήτε εὐχαρίστησε τό Θεό πού τοῦ τίς ἔδωσε. Αὐτός ἔλαβε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὅταν πλάστηκε κι ἔγινε ἄνθρωπος, ἔλαβε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὅταν ἀναπλάστηκε μέ τό ἅγιο βάπτισμα κι ἔγινε ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἔλαβε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὅταν γλύτωσε ἀπό τόσους κινδύνους ψυχικούς καί σωματικούς πού δοκίμασε στή ζωή τού, ἔλαβε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ τόσες φορές πού ἀξιώθηκε νά κοινωνήσει τά ἄχραντα μυστήρια, ἔλαβε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὅσες φορές ἁμάρτησε στό Θεό καί τόν πίκρανε μέ τίς ἁμαρτίες του καί δέν ἐξολοθρεύτηκε, μήτε τιμωρήθηκε παιδαγωγικά ὅπως τοῦ ἔπρεπε, ἔλαβε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὅταν μέ διάφορους τρόπους εὐεργετήθηκε ἀπό τό Θεό καί δέν τό ἀναγνώρισε, ἀλλά ὅλα τά λησμόνησε καί δέ φρόντισε καθόλου γιά τή σωτηρία του.

Αὐτός λοιπόν ὁ Χριστιανός πῶς νά λάβει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ χωρίς νά τό αἰσθάνεται καί χωρίς νά γνωρίζει πώς δέχεται τέτοια χάρη ἀπό τό Θεό, καθώς εἴπαμε, μήτε νά ξέρει τί λέει, ἀλλά νά φωνάζει μόνο τό· «Κύριε, ἐλέησον» χωρίς κανένα στόχο καί σκοπό, ἐκτός ἀπό μόνη τη συνήθεια;

(ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, Τόμος Ε΄), Δάκρυα Μετανοίας

 

 

...Τό κομποσχοίνι

 

Τό κομποσχοίνι πού ἔχουν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Μοναχοί καί τό χρησιμοποιοῦν καί πολλοί Ὀρθόδοξοι λαϊκοί, εἶναι συνήθως μάλλινο καί πλεγμένο σέ διάφορα μεγέθη. Ἀπό πολύ μικρό, πού φοριέται στό δάχτυλο, ἕως πολύ μεγάλο: 33άρι (μέ 33 κόμπους), 50άρι (μέ 50 κόμπους), 100άρι, 500άρι κ.λπ. 

Σύμφωνα μέ τήν παράδοση, ὁ ὅσιος Παχώμιος τό 320 μ.Χ., ἵδρυσε μέ τήν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τό πρῶτο μοναστήρι στήν Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου. Ἄρχισε νά ἀναζητεῖ τρόπο πού θά βοηθοῦσε τούς Μοναχούς στήν αὐτοσυγκέντρωση τῆς προσευχῆς καί στήν ἀρίθμηση τῶν εὐχῶν. Κατά τήν παράδοση πάντα, ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἐπισκέφθηκε στόν ὕπνο του τόν ὅσιο Παχώμιο καί τοῦ ἔδειξε πῶς θά φτιάξει τό «ἐργαλεῖο», πού θά ἐξυπηρετοῦσε τίς ἀνάγκες τῆς προσευχῆς. Τό «ἐργαλεῖο» αὐτό ἦταν τό κομποσχοίνι.

Στήν προσευχή μέ κομποσκοίνι, πού βοηθᾶ πολύ στή συγκέντρωση τοῦ νοῦ, ἀκολουθεῖται συγκεκριμένη τεχνική μέθοδος.

Σέ κάθε κόμπο πού περνᾶ ἀνάμεσα στά δάχτυλά του ὁ προσευχόμενος, λέει ἀλληλοδιαδόχως τίς εὐχές: «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν». Εἶναι δυνατόν νά λέγεται καί μόνη ἡ εὐχή «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Τό κομποσχοίνι ἔχει σχεδιαστεῖ γιά προσευχή, καί ὄχι γιά νά παίζει ρόλο βραχιολιοῦ στόν καρπό τοῦ χεριοῦ. 

Στό κομποσχοίνι, κάθε τμῆμα του ἔχει κάποια συμβολική σημασία. Εἶναι πλεγμένο κυρίως ἀπό μαλλί, γιά νά θυμίζει στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ὅτι εἶναι τά λογικά πρόβατα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. 10:11). 

Ἔχει συνήθως χρῶμα μαῦρο πού συμβολίζει τό πένθος τῶν ἁμαρτιῶν ἀφοῦ "οὐδείς ἀναμάρτητος" (πρβλ. Γ' Βασ. 8:46, Ἰώβ 4:17, Ρωμ. 3:9-12 κ.ἀ.). Πάνω του τό κομποσχοίνι ἔχει τόν Σταυρό, γιά νά φέρνει στή μνήμη "ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε" (Ρωμ. 5). Συνήθως τό κομποσκοίνι καταλήγει σέ μία φούντα, πού ὁ σκοπός της εἶναι τό σκούπισμα τῶν δακρύων ("τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τούς πόδας", Λουκ. 7:44). 

Οἱ 33 κόμποι συμβολίζουν τά χρόνια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ 99 κόμποι εἶναι τό 33 πολλαπλασιασμένο μέ τόν ἀριθμό τῶν τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδας, καί ὁ κάθε κόμπος ἀποτελεῖται ἀπό 9 πλεγμένους σταυρούς, πού συμβολίζουν τά ἐννέα τάγματα τῶν ἀγγέλων.

Παρόλα αὐτά, ἐνῶ ὁ ἀριθμός σταυρῶν πού ἀποτελοῦν τόν κάθε κόμπο παραμένει πάντα σταθερός, ὁ ἀριθμός τῶν κόμπων πού ἀποτελοῦν τό κομποσκοίνι ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἀριθμό τῶν προσευχῶν γιά τόν ὁποῖο θά χρησιμοποιηθεῖ.

 

... πῶς προσευχόμαστε;

 

1. Νά λέμε τήν προσευχή μας ἀργά καί καθαρά. Ὄχι μέ βιασύνη, ἀλλά μέ ἀγάπη πρός τό Θεό.

2. Πρίν προσευχηθοῦμε, νά ἔχουμε συγχωρήσει ὅλους ὅσους μᾶς ἔχουν ἀδικήσει, ἤ μᾶς ἔχουν στενοχωρήσει στή ζωή μας.

3. Νά μάθουμε νά ἀγαποῦμε τήν προσευχή μας μέ τρόπο ταπεινό.

4. Γιά νά καρποφορήσει μία προσευχή χρειάζεται βαθειά ταπείνωση καρδιᾶς καί μυστηριακή ζωή.

5. Ἡ προσευχή ἀποδίδει περισσότερο, ὅταν ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ καθαρά καί ἔχουμε κοινωνήσει τό Πανάγιον Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

6. Νά προσευχόμαστε χωρίς εἰκόνες στό νοῦ μας, ἀλλά νά προσέχουμε τά λόγια τῆς προσευχῆς μέ κατάνυξη καί εὐλάβεια.

7. Ὅσο περισσότερο προσευχόμεθα, τόσο περισσότερο αἰσθανόμαστε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ.

 

...33 εὐχές γιά τό 33άρι κομποσχοίνι.

 

Πρωί καί βράδυ βγάζε τό κομποσχοινάκι ἀπό τό χέρι σου καί κάνε στόν κάθε κόμπο μία ἀπό τίς παρακάτω προσευχές

 01. Μνήσθητι, Κύριε, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου.

02. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τήν Ἐκκλησία μας καί τήν Ὀρθοδοξία μας.

03. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τόν Ἐπίσκοπό μας καί τήν συνοδεία αὐτοῦ.

04. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς ἁπανταχοῦ γῆς Ὀρθοδόξους κληρικούς καί λαϊκούς.

05. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τόν Πνευματικό μας Πατέρα καί τήν συνοδεία αὐτοῦ.

06. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τόν Ἑλληνικό Στρατό καί τά Σώματα Προστασίας.

07. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς ἄρχοντες τοῦ ἔθνους μας.

08. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς μισοῦντας, ἀγαπῶντας καί προσευχομένους ὑπέρ ἠμῶν.

09. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς γονεῖς, ἀναδόχους καί διδασκάλους μας.

10. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς κατά σάρκα καί κατά πνεῦμα ἀδελφούς καί συγγενεῖς μας.

11. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τά γηρατειά καί τούς μοναχικούς ἀνθρώπους.

 12. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τά βρέφη, τούς ἀπροστάτευτους καί ἀδυνάτους.

13. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τήν μαθητιῶσα νεολαία μας.

14. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς ἔφηβους νέους καί νεανίδες μας.

15. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς ναρκομανεῖς, ἀλκοολικούς καί καπνίζοντες.

16. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τάς συζυγίας τῶν Ὀρθοδόξων οἰκογενειῶν.

17. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τίς κυοφοροῦσες ἀδελφές μας.

18. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τίς χῆρες καί τά ὀρφανά.

19. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς ἐν διαστάσει συζύγους καί πειραζομένους ἀδελφούς καί ἀδελφές μας.

20. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς ἀσθενεῖς, ψυχῆς καί σώματος.

 21. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς ἐλεοῦντας καί ἐργαζομένους τῶν Ἱ. Μονῶν καί Ἐνοριῶν.

22. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς εὐλαβεῖς προσκυνητᾶς τῶν Ἱ. Μονῶν καί Ἐκκλησιῶν.

23. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς πλέοντας, ὁδοιποροῦντας, ἱπταμένους, αἰχμαλώτους καί ἀπελπισμένους.

24. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς πενθοῦντας καί θλιμμένους ἀδελφούς μας.

25. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς δικαστάς καί πολιτικούς.

26. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησε τούς πλανεμένους καί βλασφημοῦντας τήν Ὀρθοδοξία μας.

27. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησέ μας καί δώρησε καιρόν εἰρηνικόν.

28. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, φύλαξέ μας ἀπό ἀσθένεια, ὀργή, κίνδυνο καί φώτιζε τούς γιατρούς καί νοσοκόμους.

29. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, φύλαξέ μας ἀπό πείνα, ἀνάγκη καί δυστυχία.

30. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, φύλαξέ μας ἀπό καύσωνα, φωτιά καί σεισμό.

31. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, φύλαξέ μας ἀπό κατακλυσμό, καταποντισμό καί παγετό.

32. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσε καί τίς ψυχές τῶν πατέρων, μητέρων, ἀδελφῶν, συγγενῶν, πάπων πρό πάπων.

33. Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ τόν ἁμαρτωλόν.

 

(Κάνε καί μία μετάνοια μέ Σταυρό στό τέλος)

 

Ὅ Ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει στήν Α΄ πρός Θεσ/κεῖς 5, 17: «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ».